Ondanks hun omvang worden Duitse Doggen beschouwd als vriendelijke reuzen. Ze zijn gemiddeld speels en goed met kinderen. Een eigenaar moet echter bereid zijn in de behoeften van een hond van deze omvang te voorzien als het gaat om ruimte en voeding. Dat laatste kan duur zijn.
Duitse Doggen en andere grote hondenrassen zijn vatbaar voor een aandoening die maagdilatatie/-torsie heet, waarbij er gasophoping ontstaat en de maag kan verdraaien.
Omvang:
Gewichtsklasse:
Reu: 45-59 kg
Teef: 45-59 kg
Schofthoogte:
Reu: 81 cm
Teef: 76 cm
Eigenschappen:
hangoren (van nature)
Verwachtingen:
Energieniveau: gemiddeld
Levensduur: 6-8 jaar
Neiging tot kwijlen: hoog Neiging tot snurken: laag
Neiging tot blaffen: laag
Neiging tot graven: laag Sociale/Aandachtsbehoeften: hoog
Fokdoel:
jachthond op wilde zwijnen, beschermhond
Vacht:
Lengte: kort
Eigenschappen: plat
Kleuren: zwart, reebruin, blauw, zwart, harlekijn (zwart-wit gevlekt)
Totale behoefte aan verzorging: laag
Officieel erkend:
Gangbaarheid: algemeen
Duitse Doggen zijn enorm grote, krachtige en elegante honden. Reuen kunnen 81 cm hoog worden en 45 tot 59 kg wegen, terwijl teven 76 cm hoog kunnen worden en 45 tot 59 kg wegen.
De massieve kop van de Duitse Dog is aan de bovenkant smal en plat. De wenkbrauwen zijn prominent aanwezig. De oren vallen naar voren. De nek is lang en sterk. Het lijf van de Duitse Dog is lang en gespierd, en de voorpoten zijn recht. De staart is gemiddeld van lengte; hij is dik aan de aanzet en loopt taps toe tot onder de hak.
Duitse Doggen verharen licht tot gemiddeld. De vacht is kort en steil en komt voor in diverse kleuren, zoals gestroomd of reebruin, blauw, zwart of harlekijn, met zwarte vlekken op een witte achtergrond.
De levensduur van dit ras is niet lang; Duitse Doggen worden maximaal 6 tot 8 jaar oud.
Persoonlijkheid:
Duitse Doggen worden beschouwd als vriendelijke reuzen. Ze zijn gemiddeld speels, aanhankelijk en goed met kinderen. Ze zullen hun huis bewaken. Duitse Doggen kunnen over het algemeen goed overweg met andere dieren, vooral als ze samen opgroeien, maar sommige exemplaren van dit ras kunnen agressief zijn tegen honden die ze niet kennen.
Duitse Doggen worden gezien als makkelijk te trainen, maar sommige Duitse Dog liefhebbers zeggen dat bepaalde exemplaren koppige leerlingen kunnen zijn.
Verzorging:
Iedereen die een Duitse Dog wil, moet bereid zijn om in de behoeften van een hond van deze omvang te voorzien. Een Duitse Dog eet veel grotere hoeveelheden dan een kleine hond, dus de voeding van een Duitse Dog kost veel meer dan die van bijvoorbeeld een kleine Chihuahua.
Duitse Doggen moeten getraind worden in gehoorzaamheid om ervoor te zorgen dat ze hanteerbaar zijn wanneer ze volledig volgroeid zijn.
Een aandoening die maagdilatatie/-torsie heet, waarbij er gasophoping ontstaat en de maag kan verdraaien, is een reële mogelijkheid voor een groot hondenras als de Duitse Dog. Om dit mogelijk levensbedreigende probleem te voorkomen, is het belangrijk om twee tot drie maaltijden per dag te geven in plaats van één grote maaltijd. Verder is het belangrijk om de hond na een maaltijd minimaal een uur te laten rusten. Erg grote honden hebben baat bij verhoogde voerbakken zodat ze niet door hun poten hoeven te zakken om te eten.
Geschiedenis:
De Duitse Dog, ook bekend als de Apollo onder de honden, is een enorm groot ras. Hoewel deze hond oorspronkelijk 'Deense Dog' werd genoemd, komt hij oorspronkelijk uit Duitsland. Vermoed wordt dat dit ras al meer dan 400 jaar bestaat. De Duitse Dog stamt af van Mastiff-achtige honden, die werden gefokt door de Duitse adel om hun land te beschermen en op wilde zwijnen te jagen.
In de 18e eeuw werden Duitse Doggen vooraanstaande beschermhonden van landgoederen en rijtuigen. Ze werden ook populair bij de hogere klasse voor de jacht, omdat maar weinig andere honden een wild zwijn konden overmeesteren.
De Duitse Dog die lijkt op de hond zoals we die vandaag de dag kennen, werd gefokt in 1800. In 1880 deden de Duitsers de naam 'Deense Dog' in de ban en noemden het ras 'Deutsche Dogge', dat in het Duits mastiff betekent. Het ras bleef echter in Engelssprekende landen Duitse Dog genoemd worden.
Deze honden zijn in de eerste plaats gezinshuisdieren en, ondanks hun omvang, zijn ze populair geworden onder stadsbewoners die ze hielden als waakhonden tegen inbrekers.
