De altijd populaire Duitse Herder is slim en makkelijk te trainen. Hij is vrij actief en vindt het leuk om iets te doen te hebben. Ze hebben daarom dagelijks ruim voldoende beweging nodig, anders worden ze ondeugend of nerveus.
Om te voorkomen dat ze te waaks worden en agressief gedrag gaan vertonen, dienen Duitse Herders op jonge leeftijd gesocialiseerd te worden en gehoorzaamheidstraining te krijgen.
Omvang:
Gewichtsklasse:
Reu: 34-43 kg
Teef: 34-43 kg
Schofthoogte:
Reu: 64 cm
Teef: 58 cm
Eigenschappen:
opstaande oren (van nature)
Verwachtingen:
Energieniveau: gemiddeld
Levensduur: 10-12 jaar
Neiging tot kwijlen: laag
Neiging tot snurken: laag
Neiging tot blaffen: laag
Neiging tot graven: laag Sociale/Aandachtsbehoeften: gemiddeld
Fokdoel:
herdershond, waakhond
Vacht:
Lengte: gemiddeld
Eigenschappen: dubbellaagse vacht
Kleuren: de meeste kleuren, behalve wit, zijn toegestaan.
Totale behoefte aan verzorging: gemiddeld
Officieel erkend:
Duitse Herders kunnen tot ongeveer 65 cm hoog worden en ze wegen tot ongeveer 41 kg.
Het is een goed geproportioneerde hond. De kop is breed en loopt mooi taps toe naar een scherpe snuit. De oren zijn vrij groot en staan rechtop. De rug is recht en gespierd en de staart is vol en buigt naar beneden. De vacht is dik en ruw en kan zwart, geelbruin, zwart met geelbruin of grijs zijn. De vacht dient hard te zijn en van een gemiddelde lengte; exemplaren met een langharige vacht komen echter vaak voor.
Het ras wordt ongeveer 10 tot 12 jaar oud.
Persoonlijkheid:
Duitse Herders kunnen goed overweg met kinderen en met andere huisdieren waarmee ze zijn opgegroeid, maar door hun waakinstinct zijn ze vaak argwanend naar vreemden.
Het ras wordt beschouwd als slim en makkelijk te trainen.
Sommige slecht gefokte Duitse Herders kunnen erg gespannen en nerveus zijn. In combinatie met een slechte socialisatie en onvoldoende training, is te waaks zijn en agressief gedrag een risico.
Verzorging:
Omdat Duitse Herders groot en sterk zijn en sterke waakinstincten hebben, is het van het grootste belang om Duitse Herders van gerenommeerde fokkers te kopen. Slecht gefokte honden hebben vaker kans op nervositeit.
Om te voorkomen dat ze te waaks worden en agressief gedrag gaan vertonen, dienen Duitse Herders op jonge leeftijd zorgvuldig gesocialiseerd te worden en gehoorzaamheidstraining te krijgen. Ze dienen bij het gezin te zijn en continu onder toezicht te worden blootgesteld aan mensen en andere huisdieren in de buurt; ze moeten niet worden opgesloten in een kennel of achtertuin, noch alleen noch met andere honden.
Duitse Herders zijn actief en vinden het leuk om iets te doen te hebben. Ze hebben dagelijks voldoende beweging nodig; anders kunnen ze kattenkwaad gaan uithalen of nerveus worden.
Ongeveer twee keer per jaar verhaart de hond hevig en de rest van het jaar verhaart hij voortdurend in mindere mate. Borstel ten minste een aantal keer per week om het verharen in toom en de vacht mooi te houden.
Geschiedenis:
Duitse Herders zijn, zoals hun naam al doet vermoeden, een ras dat oorspronkelijk uit Duitsland komt. Ze zijn aan het eind van de 19e eeuw gefokt door diverse herdersrassen met elkaar te kruisen. Het ras werd onderworpen aan een strenge selectie en verbeterde snel. In Groot-Brittannië staan de honden bekend als 'Alsatians', omdat liefhebbers van het ras aldaar de hond wilden beschermen tegen anti-Duitse sentimenten na de Eerste Wereldoorlog.
Duitse Herders werden in de Verenigde Staten geïntroduceerd door soldaten die na de Eerste Wereldoorlog terug naar huis keerden. Het ras werd opgemerkt door het publiek vanwege de filmsterren Strongheart en later Rin Tin Tin. Door de Tweede Wereldoorlog werden Duitse Herders het voorkeursras voor het leger. De eerste blindengeleidehonden waren Duitse Herders. Tegenwoordig is het een van de populairste honden in Amerika. In 1999 stonden Duitse Herders op de derde plaats in de lijst met de Top 50 rassen van de American Kennel Club.
De Duitse Herder is een herdersras en staat bekend om zijn moed, loyaliteit en waakinstinct. Dit ras is een uitstekende waakhond, politiehond, legerhond, blindengeleidehond en zoek- en reddingshond. Veel gezinnen koesteren de Duitse Herder als gezinshuisdier.
